| | | Z mojego punktu widzenia sprawa jest pozamiatana, gdyż lobby KODziarskiemu nie udało się wywlec skutecznie zamachu trybunalskiego za granicę, a konkretnie do Brukseli. O tym przesądza przyjęty tekst, oodający w całej rozciągłości prawną i moralną rację rządowi w Warszawie, zmieniającemu pospiesznie wadliwą ustawę o trybunale. Mamy oto cztery konkurencyjne rezolucje, które wzięte razem, a nawet osobno, nie satysfakcjonują komandy Rzeplińskiego.
Przesłanki 1
Parlament Europejski,
– uwzględniając art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej i art. 6 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
– uwzględniając Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności jej art. 2, 10, 190, 194, 195 i 197,
– uwzględniając Ustawę z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym oraz jej późniejsze nowelizacje,
– uwzględniając uchwały Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie stwierdzenia braku mocy prawnej uchwał Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 października 2015 r. w sprawie wyboru sędziów Trybunału Konstytucyjnego,
– uwzględniając Regulamin Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej,
– uwzględniając opinię Europejskiej Komisji na rzecz Demokracji przez Prawo (Komisji Weneckiej) nr 833/2015 w sprawie nowelizacji Ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym Rzeczypospolitej Polskiej,
– uwzględniając opinię Komisji Weneckiej nr CDL-STD(1997)020,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że obecny rząd polski posiada najsilniejszy mandat demokratyczny w historii kraju od upadku komunizmu;
B. mając na uwadze, że zmiany do Ustawy o Trybunale Konstytucyjnym, przyjęte przez poprzedni rząd dnia 25 czerwca 2015 r., zostały wprowadzone w celu obsadzenia pięciu stanowisk sędziów, które w normalnym trybie zwolniłyby się dopiero po demokratycznych wyborach w dniu 25 października 2015 r., co było równoznaczne z wprowadzeniem zmian do składu Trybunału w ostatniej chwili;
C. mając na uwadze, że zgodnie z art. 21 ustawy o Trybunale Konstytucyjnym z 2015 r. osoba wybrana na stanowisko sędziego Trybunału składa wobec Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej ślubowanie, które jest obowiązkowym warunkiem objęcia stanowiska sędziego konstytucyjnego;
D. mając na uwadze, że w dniach 19 listopada i 22 grudnia 2015 r. polski parlament dokonał zmian w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym z 2015 r., określając tryb postępowania w celu stwierdzenia zgodności ustaw z konstytucją, zgodnie z art. 197 Konstytucji RP;
E. mając na uwadze, że domniemanie konstytucyjności prawidłowo opublikowanej ustawy jest podstawową zasadą konstytucyjną, której poszanowanie jest niezbędne dla zapewnienia praworządności podczas oceny zgodności ustaw z konstytucją;
F. mając na uwadze, że zgodnie z art. 122 ust. 3 Konstytucji RP jedynie Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej może wystąpić do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem w sprawie zgodności ustawy z konstytucją przed wejściem ustawy w życie;
G. mając na uwadze, że niezbędne jest, aby orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego były przyjmowane w drodze właściwej procedury, co stanowi warunek sine qua non uznania uchwały sędziów konstytucyjnych za orzeczenie w rozumieniu art. 190 Konstytucji RP, podlegające tym samym oficjalnemu ogłoszeniu;
H. mając na uwadze, że Polska zwróciła się do Komisji Weneckiej o zbadanie przepisów nowej ustawy określającej tryb wydawania orzeczeń przez Trybunał Konstytucyjny;
I. mając na uwadze, że opinia Komisji Weneckiej nr 833/2015 została przedstawiona Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 11 marca 2016 r.;
SENTENCJA 1
1. podkreśla, że przyczyną obecnego sporu wokół Trybunału są zmiany do ustawy o Trybunale Konstytucyjnym przyjęte dnia 25 czerwca 2015 r. oraz powołanie dnia 8 października 2015 r. – tuż przed wyborami parlamentarnymi w dniu 25 października 2015 r. – pięciu sędziów;
2. podkreśla, że poprzedni rząd zagwarantował sobie przytłaczającą większość aż 14 sędziów w 15-osobowym składzie Trybunału Konstytucyjnego, naruszając w ten sposób podstawową zasadę pluralizmu sądów, co stoi w sprzeczności z zaleceniami Komisji Weneckiej z 1997 r., które stanowią, że „partia rządząca nie powinna mieć możliwości decydowania o powoływaniu wszystkich sędziów według własnego uznania”;
3. podkreśla, że odwołanie tych nominacji przez nowo wybrany parlament zostało przeprowadzone w ramach zwykłej procedury samonaprawczej, oraz podkreśla, że nie istnieją żadne podstawy, by odmawiać nowo wybranemu parlamentowi prawa do decydowania o poprawności jego poprzedniej decyzji podjętej w toku tej samej procedury;
4. wskazuje, że zmiany w ustawie o Trybunale Konstytucyjnym z 2015 r., wprowadzone przez rząd Prawa i Sprawiedliwości, mają na celu uproszczenie postępowania w przypadku konkretnej kontroli konstytucyjności oraz zapewnienie bardziej przejrzystych zasad politycznej, abstrakcyjnej kontroli konstytucyjności, a także ograniczają zbyt rozległe uprawnienia uznaniowe Prezesa Trybunału w tym zakresie;
5. podkreśla, że uchwała Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 marca 2016 r. była rozpatrywana i przyjmowana w składzie 12, zamiast przynajmniej 13 sędziów, co według polskiego prawa stanowi jawne naruszenie procedury i stoi w sprzeczności z art. 197 Konstytucji RP, który zobowiązuje Trybunał do przestrzegania ustawowego trybu postępowania; ponadto podkreśla, że zgodnie z art. 7 Konstytucji RP rząd jest zobowiązany do poszanowania zasady legalności i nie może publikować żadnych uchwał przyjętych z oczywistym naruszeniem przewidzianej procedury;
6. z zadowoleniem przyjmuje decyzję marszałka Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej o powołaniu zespołu ekspertów, otwartego dla przedstawicieli wszystkich partii zasiadających w parlamencie, którego zadaniem będzie sporządzenie zaleceń dotyczących przyszłych prac parlamentarnych oraz stosowanie – w jak największym stopniu – zaleceń Komisji Weneckiej w przedmiotowym obszarze systemowym, przy jednoczesnym przekonaniu, że działalność Trybunału Konstytucyjnego powinna być jak najbardziej przejrzysta, a dostęp do niego jak najszerszy;
7. podkreśla, że przewodniczący Komisji Weneckiej wyraźnie stwierdził, że reforma Trybunału Konstytucyjnego jest wewnętrzną sprawą Polski i powinna być przeprowadzona przez odpowiednie władze krajowe; podkreśla, że takie podejście jest zgodne z zasadą pomocniczości zapisaną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej;
8. w związku z tym podkreśla, że sprawa ta może zostać uregulowana w sposób prawidłowy tylko wtedy, gdy wszyscy uczestnicy polskiej sceny politycznej będą działać odpowiedzialnie i osiągną kompromis;
9. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, państwom członkowskim, Radzie Europy oraz Europejskiej Komisji na rzecz Demokracji przez Prawo.
Przesłanki 2
Parlament Europejski,
– uwzględniając Traktaty Unii Europejskiej, a zwłaszcza art. 2, 3, 4 i 6 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE),
– uwzględniając komunikat Komisji z dnia 19 marca 2014 r. pt. „Nowe ramy UE na rzecz umocnienia praworządności” (COM(2014)0158),
– uwzględniając Kartę praw podstawowych Unii Europejskiej,
– uwzględniając europejską konwencję praw człowieka (EKPC),
– uwzględniając debatę plenarną, która miała miejsce w Parlamencie w dniu 19 stycznia 2016 r., w sprawie sytuacji w Polsce,
– uwzględniając opinię Komisji Weneckiej z dnia 12 marca 2016 r. dotyczącą przyjętej w dniu 22 grudnia 2015 r. nowelizacji polskiej Ustawy z dnia 25 czerwca 2015 r. o Trybunale Konstytucyjnym,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że poszanowanie praworządności, demokracji, praw człowieka, podstawowych swobód i wartości oraz zasad zapisanych w Traktatach UE i w międzynarodowych instrumentach w dziedzinie praw człowieka stanowi zobowiązanie spoczywające na Unii i jej państwach członkowskich, którego należy przestrzegać;
B. mając na uwadze, że – w rozumieniu art. 2 TUE – UE opiera się na poszanowaniu godności osoby ludzkiej, wolności, demokracji, równości, państwa prawnego i praw człowieka, w tym praw osób należących do mniejszości, wartości wspólnych dla wszystkich państw członkowskich, których musi przestrzegać UE, jak i każde państwo członkowskie we wszystkich podejmowanych działaniach;
C. mając na uwadze, że – zgodnie z art. 4 ust. 2 TUE – UE musi szanować równość państw członkowskich wobec Traktatów, jak również tożsamość narodową tych państw;
D. mając na uwadze, że zgodnie z art. 4 ust. 3 TUE i zgodnie z zasadą lojalnej współpracy Unia i państwa członkowskie wzajemnie się szanują i udzielają sobie wzajemnego wsparcia w wykonywaniu zadań wynikających z Traktatów;
E. mając na uwadze, że zgodnie z art. 17 TUE Komisja musi czuwać, aby Traktaty te były przestrzegane;
F. mając na uwadze, że praworządność jest podstawą demokracji i jedną z fundamentalnych zasad UE, funkcjonującą na zasadzie domniemania wzajemnego zaufania, że państwa członkowskie przestrzegają zasad demokracji, rządów prawa i praw podstawowych zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej i EKPC;
G. mając na uwadze, że skuteczny, niezależny i bezstronny system sądowy ma zasadnicze znaczenie dla praworządności i zapewnienia obywatelom Europy ochrony praw podstawowych i wolności obywatelskich;
H. mając na uwadze, że Trybunał Konstytucyjny został powołany jako jeden z kluczowych elementów systemu kontroli i równowagi demokracji konstytucyjnej i rządów prawa w Polsce;
I. mając na uwadze, że niedawne wydarzenia w Polsce, szczególnie spór polityczny i prawny dotyczący składu Trybunału Konstytucyjnego i nowych zasad jego funkcjonowania (który dotyczy między innymi kwestii rozpatrywania spraw i ich kolejności, podniesienia kworum i większości niezbędnej do podejmowania przez Trybunał decyzji) wzbudziły obawy co do zdolności Trybunału Konstytucyjnego do pełnienia przypisanej mu roli strażnika konstytucji i gwarantowania poszanowania praworządności;
J. mając na uwadze, że Komisja Wenecka wyraźnie stwierdziła, iż Trybunał Konstytucyjny nie może pełnić swej roli gwaranta prymatu Konstytucji w Polsce z uwagi na fakt, że wyrok Trybunału z dnia 9 marca 2016 r. nie został opublikowany i nie może w związku z tym wejść w życie, co podważa praworządność; mając na uwadze, że Komisja Wenecka ostrzegła, iż paraliż Trybunału zagrozi demokracji, prawom człowieka i praworządności;
K. mając na uwadze, że działania polskiego rządu i Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wobec Trybunału Konstytucyjnego stanowią zagrożenie dla demokracji konstytucyjnej;
L. mając na uwadze, że po debacie orientacyjnej z dnia 13 stycznia 2016 r. Komisja postanowiła rozpocząć zorganizowany dialog w zakresie ramowej procedury oceny państwa prawnego i wysłała pismo do polskiego rządu w celu uzyskania wyjaśnienia odnośnie do sytuacji panującej w Polsce;
M. mając na uwadze, że Komisja, jako strażniczka Traktatów, zbierze teraz i zbada wszystkie istotne informacje oraz oceni, czy są wyraźne przesłanki istnienia systemowego zagrożenia praworządności;
N. mając na uwadze, że ramowa procedura oceny państwa prawnego ma na celu przeciwdziałanie zagrożeniom dla praworządności, które mają charakter systemowy, zwłaszcza w sytuacjach, których nie można skutecznie rozwiązać za pomocą postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, oraz w przypadku gdy gwarancje praworządności istniejące na poziomie krajowym nie są już w stanie skutecznie neutralizować tych zagrożeń;
O. mając na uwadze, że obowiązująca obecnie Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, przyjęta w 1997 r., gwarantuje rozdział władz, pluralizm polityczny, wolność prasy i słowa oraz prawo do informacji;
P. mając na uwadze, że oprócz kryzysu konstytucyjnego także inne kwestie powodują poważne zaniepokojenie Parlamentu Europejskiego, o ile mogą stanowić naruszenie prawa europejskiego i praw podstawowych, w tym praw kobiet; mając na uwadze, że takie posunięcia polskiego rządu muszą być bacznie obserwowane przez instytucje europejskie;
SENTENCJA 2
1. uważa, że kluczowe znaczenie ma zapewnienie pełnego poszanowania wspólnych wartości europejskich zapisanych w art. 2 TUE;
2. uważa, że wszystkie państwa członkowskie muszą w pełni przestrzegać prawa UE w praktyce legislacyjnej i administracyjnej oraz że wszelkie ustawodawstwo, w tym prawo pierwotne wszystkich państw członkowskich i kandydatów do członkostwa, musi odzwierciedlać podstawowe wartości europejskie, w szczególności zasady demokracji, praworządność oraz prawa podstawowe, i być z nimi zgodne;
3. jest poważnie zaniepokojony, że faktyczny paraliż Trybunału Konstytucyjnego w Polsce zagraża demokracji, prawom człowieka i praworządności;
4. wzywa polski rząd do przestrzegania, opublikowania i pełnego oraz bezzwłocznego wykonania orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 marca 2016 r. oraz do wykonania orzeczeń z dnia 3 i z dnia 9 grudnia 2015 r.;
5. wzywa polski rząd do zrealizowania w pełni zaleceń Komisji Weneckiej; podziela opinię Komisji Weneckiej, że polska Konstytucja oraz normy i standardy europejskie i międzynarodowe wymagają, aby orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego były przestrzegane;
6. z zadowoleniem przyjmuje niedawną wizytę w Polsce wiceprzewodniczącego Komisji F. Timmermansa oraz jego oświadczenie wygłoszone na posiedzeniu Komisji w dniu 6 kwietnia 2016 r. w sprawie rozpoczęcia dialogu, aby znaleźć wyjście z obecnej sytuacji, w oparciu o pełne poszanowanie ram konstytucyjnych, co oznacza publikację i wykonanie orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego; podziela obawy wiceprzewodniczącego Komisji dotyczące możliwości pojawienia się dwóch równoległych systemów prawnych, co doprowadziłoby do stanu niepewności prawa;
7. popiera decyzję Komisji w sprawie rozpoczęcia zorganizowanego dialogu w zakresie ramowej procedury oceny państwa prawnego, który powinien wyjaśnić, czy w Polsce istnieje systemowe zagrożenie dla wartości demokratycznych i praworządności; z zadowoleniem przyjmuje zapewnienie Komisji, że dialog z polskimi władzami będzie prowadzony w sposób bezstronny, w oparciu o fakty i w duchu współpracy, oraz wzywa Komisję, aby – o ile polski rząd nie wdroży zaleceń Komisji Weneckiej w ramach zorganizowanego dialogu – uruchomiła drugi etap procedury oceny państwa prawnego, polegający na wydaniu „zalecenia w sprawie praworządności” i zaoferowaniu Polsce wsparcia w opracowaniu rozwiązań wzmacniających praworządność;
8. podkreśla niemniej jednak, że przy podejmowaniu wszelkich kroków konieczne jest respektowanie uprawnień UE i jej państw członkowskich, określonych w Traktatach i wynikających z zasady pomocniczości;
9. wzywa Komisję do regularnego i dokładnego informowania Parlamentu o jej ocenach, dokonanych postępach i podjętych działaniach;
10. wyraża nadzieję, że zorganizowany dialog między polskim rządem i Komisją sprawi, że polski rząd zmieni także inne podjęte przez siebie decyzje, które wzbudziły obawy co do ich prawomocności i potencjalnego wpływu na podstawowe prawa;
11. oczekuje, że Komisja będzie jednakowo monitorować wszystkie państwa członkowskie pod kątem przestrzegania zasad demokracji, praworządności i praw podstawowych, a zatem unikać podwójnych standardów, oraz że będzie składać sprawozdania Parlamentowi;
12. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie, Komisji, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Przesłanki 3
Parlament Europejski,
– uwzględniając oświadczenia Rady i Komisji z dnia 19 stycznia 2016 r. w sprawie sytuacji w Polsce,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że Unia Europejska nie ma możliwości ingerowania w politykę wewnętrzną państw członkowskich ani nie ma do tego uprawnień; mając na uwadze, że Unia Europejska nie powinna grozić nałożeniem sankcji lub faktycznie je nakładać wówczas, gdy wybory dokonane w ramach demokratycznej procedury nie zmierzają w kierunku pożądanym przez UE;
B. mając na uwadze, że Komisji zdarzało się już w niewłaściwie reagować krytyką na decyzje wyborcze obywateli europejskich po wyborach i referendach w innych państwach członkowskich, a teraz przygotowuje się do zwrócenia szczególnej uwagi na nowy rząd Polski;
C. mając na uwadze, że premier Węgier Viktor Orbán oświadczył, że „Unia Europejska nie powinna myśleć o nakładaniu jakichkolwiek sankcji wobec Polski, ponieważ wymaga to jednomyślności, a Węgry nigdy nie poprą żadnych sankcji wobec Polski”;
SENTENCJA 3
1. przypomina, że Komisja nie jest organem politycznym, lecz organem wykonawczym Unii i powinna ściśle przestrzegać art. 17 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) i art. 234, 244–250, 290 i 291 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE);
2. uroczyście potwierdza swe przywiązanie do naczelnej zasady poszanowania tożsamości i suwerenności narodowej, które tworzą nierozerwalną jedność z zasadą wolności;
3. zobowiązuje swojego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Radzie i Komisji oraz rządom i parlamentom państw członkowskich.
Przesłanki 4
Parlament Europejski,
– uwzględniając debatę w sprawie sytuacji w Polsce, która odbyła się na forum Parlamentu dnia 19 stycznia 2016 r.,
– uwzględniając art. 123 ust. 2 Regulaminu,
A. mając na uwadze, że w historii Polski można znaleźć liczne przykłady zaangażowania w walkę o wolność i niepodległość, okupione ofiarą krwi polskich żołnierzy i cywilów; mając szczególnie na uwadze, że Polska jako pierwszy kraj w Europie stawiła czoła agresji niemieckiego nazizmu, a także mając na uwadze, że to w Polsce rozpoczął się upadek reżimu komunistycznego;
B. mając na uwadze, że Polska była pionierem demokracji, wolności osobistej i wolności wyznania w Europie, oraz mając na uwadze, że Rzeczpospolita Polska była pierwszym krajem w Europie i drugim na świecie, który przyjął konstytucję, a wielowiekowe poszanowanie praw człowieka oraz wolności osobistych i religijnych w Polsce stanowiło najdoskonalszy wzorzec dla Europy;
C. mając na uwadze, że art. 197 Konstytucji RP stanowi, iż organizację Trybunału Konstytucyjnego oraz tryb postępowania przed Trybunałem określa ustawa przyjęta przez polski parlament;
D. mając na uwadze, że wypowiedzi i aktywność medialna prezesa Trybunału Konstytucyjnego pogłębiają konflikt i utrudniają osiągnięcie kompromisu w sprawie funkcjonowania Trybunału;
E. mając na uwadze, że kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego rozpoczął się w październiku 2015 r. i był związany z motywowanymi politycznie działaniami rządu koalicji PO-PSL po przegranych przez nią wyborach; mając na uwadze, że Trybunał Konstytucyjny orzekł w grudniu 2015 r., że wybór dwóch sędziów w październiku 2015 r. był niezgodny z konstytucją;
F. mając na uwadze, że zalecenia Komisji Weneckiej nie mają wiążącego charakteru i mogą, lecz nie muszą, zostać przyjęte przez rządy państw członkowskich jako wytyczne przy wprowadzaniu pozytywnych zmian;
G. mając na uwadze, że przewodniczący Komisji Weneckiej podkreślił w swoim komunikacie, iż reforma polskiego Trybunału Konstytucyjnego jest wewnętrzną sprawą Polski i powinna być przeprowadzona przez właściwe organy krajowe;
H. mając na uwadze, że polskie prawo wyraźnie reguluje kwestie dotyczące terminów ogłaszania orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego;
I. mając na uwadze, że traktaty nie dają Komisji, ani żadnemu innemu organowi UE, prawa do ingerowania w system polityczny państwa członkowskiego, zwłaszcza jeśli proponowane zmiany nie naruszają Powszechnej deklaracji praw człowieka;
J. mając na uwadze, że pogłębienie kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego może mieć konsekwencje dla funkcjonowania prawa w Polsce;
SENTENCJA 4
1. uważa, że rozdział władzy konstytucyjnej w Polsce, funkcjonowanie demokracji parlamentarnej, podstawowe wolności i praworządność nie są zagrożone;
2. podkreśla, że kryzys wokół Trybunału Konstytucyjnego jest wewnętrzną sprawą Polski i może zostać rozwiązany jedynie przez polski rząd w porozumieniu ze wszystkimi stronami;
3. uznaje, że sytuacja w Polsce nie wymaga interwencji ze strony Komisji ani żadnej innej instytucji UE; jest zdania, że rząd polski jest w swych działaniach wolny i niezależny i nie można go zobowiązać do uwzględniania opinii takich organów jak Komisja Wenecka;
4. uznaje wszelką ingerencję Komisji lub jakiegokolwiek innego organu UE w przestrzeganie standardów demokratycznych w Polsce za nieuzasadnioną; podkreśla, że tego typu działanie byłoby niezgodne z zasadą pomocniczości zapisaną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej;
5. podkreśla, że działania podjęte przez Komisję wobec Polski i polskiego rządu są motywowane politycznie i wykorzystywane przez opozycję, by pogłębić wrażenie politycznego chaosu w Polsce;
6. zobowiązuje swego przewodniczącego do przekazania niniejszej rezolucji Komisji, Radzie, rządom i parlamentom państw członkowskich oraz Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej.
Przyjęto najostrzejrzą wersję 2. Cała akcja kończy się zatem wesołym oberkiem, do którego chcąc nie chcąc będzie musiał dzielnie stanąć wodzirej całego zamieszania: sędzia Rzepliński, bowiem otwarto procedurę "dialogu", w którym - z poszanowaniem suwerennych praw Polski - KE będzie "prowadzić do naprawy sytuacji". Jeśli to się nie uda, będą sankcje. Tak czy siak uwaga o poszanowaniu spraw wewn. wydaje się kluczowa. Otóż KE może zalecać, a nawet wzywać, ale rozdział władz wewn. należy do suwerennych spraw polskich. I - kiedy sytuacja dostatecznie się zaogni - możemy nawet zechcieć z tego całego kołchozu na serio wystąpić, tym bardziej że został właśnie opanowany przez muzułmańskie hordy. Powodów do położenia kreski na groźbach sankcji mamy aż za wiele, w tym najważniejszy: od ubiegłego roku jesteśmy płatnikiem netto tego całego kołchozu. Zatem komisarze w ramach "dialogu" muszą zmięknąć.
Oczywiście rząd warszawski w każdej chwili może uklęknąć przed Brukselą, sypiącym się na naszych oczach molochem - i oddać jej resztki suwerenności, zanim ten cały kołchoz się nie rozpadnie pod własnym ciężarem. Czy tak postąpi Kaczor? Wątpliwe.
|
Posty
![[Most Recent Quotes from www.kitco.com]](https://lh3.googleusercontent.com/blogger_img_proxy/AEn0k_soy8MBjOoR0seJ-2lbA1FfK5hcaWP4iSJ2hen5y3LROcjji6OHlmzCPJdkGL65kTUta0YnD-8yb0ou74oSfZ-O4glxb8wzWk5sxhbWmAI3Tnr__YlXmDhvFw2KMkbid7im=s0-d)