Dollar rulez

Dzięki Dorocie macie krótkie podsumowanie obrazkowe dlaczego tajemnica bankowa Szwajcarii pękła jak piękne wspomnienie .

Przy okazji wyjaśnia się bajka Koniarskiego o finansowym ataku na USA, kiedy po Lehmanie fundusze rynku pieniężnego wyssały w ciągu dwóch godzin pół biliona dolarów. Trafiamy przy okazji na karaibski ślad vice-Madoffa Stanforda. Po prostu fascynująca wycieczka.

Dorota podała adres artykułu rozprawiającego się z rozmyślaniami Setsera nt. kwartalnych analiz BIS (bank of int'l settlements). O ile Setser jest dość czytelny, to już wnioski nie, skoro skądinąd sympa Jarek wysnuwa z nich wniosek, że przymusowe wychodzenie eurobanków z aktywów dolarowych nie spowoduje panicznej ucieczki od dolara (czyli jego błyskawiczny upadek). Należy się zatem kilka obrazków dla wyjaśnienia.

Na początek jednak bazowe artykuły, żeby nie było ściemy i dla potomności - zawsze łatwiej znaleźć (na zasadzie skojarzeń zorro na bis; o wiele efektywniejsze od przypominania, gdzie położyłem tę ch... płytę; odpalasz gógla: zorro+bis i masz; działa, polecam).

Jako się rzekło kwartalne raporty BIS na temat dolarowych pozycji banków amerykańskich, europejskich, pożyczek, kredytów i co z tego dla dolara wynika.

Skąd ta przeklęta aprecjacja dolara? W systemie bankowym brakuje dolarów.

r_qt0903f

Publish at Scribd or explore others: Finance & Investing Business & Legal Technology-UNIX Technology-General

Dolarowe fundusze rynku pieniężnego i zasilanie banków dolarami

r_qt0903g

Publish at Scribd or explore others: Business & Legal zezowaty zorro bis

Teraz najsmaczniejsze obrazki z tych, jakże pożytecznych opracowań (szkoda, że tak późno - ale wiadomo, wiedza kosztuje).

Asymetria USA-euro Zasilanie walutowe jest wysoce niesymetryczne, Stany są hegemonem walutowym, ich banki pożyczają dolary (kredyty dolarowe), banki europejskie też to robią, ale amerykanie w zamian nie pożyczają ani euro, ani jenów, ani franków. Amerykańskie banki są kredytodawcą świata w skali na obrazku.

Aktywa-pasywa międzynarodowe

Kolor beżowy odpowiada dolarowi. Zobaczmy, kto handluje dolarem: USA, JP, CH, UK. Jeśli wykres jest "pociągnięty" do góry, dotyczy wierzyciela. Mamy zatem JP, D, CH jako wierzycieli (eksporterów kapitału) i oczywiście USA jako głównego importera. Rzuca się w oczy szeroki beżowy pas w kraju kwitnącej wiśni. Samuraje eksportują dolary (po cholerę więc drukują jeny, dla zabawy?). Podobną asymetrię zobaczymy o dziwo w Szwajcarii.

Polak tego nie kapuje, więc kopiujcie ten rysunek wszystkim znajomym na maila. Szwajcaria eksportuje kapitał w postaci dolarowych kredytów. Nie kredytów we frankach (buduj z frankiem), tylko w dolarach - prawie 2 bln! Podobnej wielkości jest eksport banków niemieckich (tu kolejny surprise!) Międzynarodowa bankowość Niemiec jest sporo większa od szwajcarskiej (odpowiednio 3,5 oraz 5 bln). To wyjaśnia dlaczego prezydent Merz tak szybko uległ Geithnerowi. Dziś wystarczy, jak na niego huknie Angela. Świstak zawija i tak ma zostać. Koniec z tajemnicami, tajemnice są dla dorosłych, a milka dla dzieci :)

Teraz chyba stało się graficznie jasne, co mógł pan prezydent i minister finansów CH w piątek trzynastego marca zrobić. To co zrobił i zrobić musiał. Adieu.

Aktywa zagraniczne banków

Widać zaangażowanie zagraniczne poszczególnych banków krajowych, które oczywiście ma odbicie w realnym zagrożeniu handlu i wymiany walut. Zwróć uwagę, że banki europejskie: holenderskie, brytyjskie, szwajcarskie mają po ok. 500 mld aktywów zagr, a niemieckie 1800! Razem erupejsczycy mają kilka bln zagr. aktywów, a USA ... 800 mld. Zaangażowanie Japonii jest o połowę większe i wynosi 1200 mld. Co zrozumiałe, głównymi wierzycielami są Japończycy, a dłużnikami USA. System bankowy jankesów jest zadlużony u reszty świata na 800 mld.

Zwraca uwagę ogromna pozycja dolarowa w Japonii, która pożyczyła światu 600 mld w dolarach, 250 mld w euro i 150 w jenach. Wbrew oczekiwaniom Anglicy wcale nie udzielają dużych pożyczek dolarowych - te stanowią ok. 1/3 portfela - w odróżnieniu od Szwajcarii, gdzie stanowią ok. 70% portfela. Na rysunku widać, dlaczego prezydent Merz musiał ulec czarowi Geithnera i nagonce OECD.

Na osobny akapit zasługuje socjalistyczna Hiszpania, która z jednej strony - dzięki boomowi w Am.Łacińskiej (Santander) od 2006 r. jest zdecydowanym eksporterem kapitału (było przeciwnie), ale udziela pożyczek głównie w euro i innych walutach, co finansuje pożyczając w dolarach w kwocie ok. 100 mld. To bardzo niewygodna pozycja. Wygląda wręcz, że drastyczna zmiana modelu odbyła się kosztem zwiększenia uzależnienia od taniego dolara. Na długą metę wygląda bardzo ryzykownie. W porównaniu z nimi pod tym względem W.Brytania, mimo że objęta kryzysem, wygląda modelowo, pożyczyła światu ok. 100 mld w dolarach i ok. 300 mld w euro... a zadłużyła się na 200 w funtach. To może tłumaczyć, dlaczego upadek funta wcale nie martwi Gordona Browna (poza dodatnim wpływem na bilans handlowy).

Aktywa zagraniczne banków wg sektorów.

Jak widać, amerykańskie banki są jedynym przykładem bankowego dłużnika - są winne światu ok 800 mld, klientom indywidualnym, dodatkowo są zadłużone w bankach centralnych (nietrudno zgadnąć w którym).

FED uzupełnia brakujące ogniwo - fundusze rynku pieniężnego.

PO upadku Lehmana fundusze pieniężne zamarzły, a banki nie miały z czego pokrywać swoich bieżących zobowiązań. W związku z długoterminowym zakredytowaniem w dolarach (long $), bieżące raty kredytowe trzeba spłacać dolarami kupionymi na rynku (short $). Zablokowanie tej możliwości zagroziło niewypłacalnością całego globalnego systemu. Fed. Reserve of NY wystąpiło w roli dostawcy krótkich pożyczek dolarowych - w sumie ok. 850 mld - w kilku funduszach swap, TSFA, AMLF, CPFF.

Udziały amerykańskich MMF (money market funds) poza USA

Sumaryczne zaangażowanie kapitałowe mmf, zasilających do tej pory kredyty zaciągnięte w dolarach przez resztę świata odpowiada (czy to niespodzianka?) idealnie kapitałowi podstawionemu na jego miejsce przez Paulsona we wrześniu 2008 r! Dla mnie odkrycie otwierające oczy.

Jako podsumowanie dla osób czujących niejaką frustrację proponuję zrobienie z przytoczonych opracowań starannych notatek, opatrzonych w kluczowych miejscach wężykiem. W końcu Panu Majstrowi możemy skoczyć tam...

Dudek: majster (TVP wycina)